Bazen behin, herri
txiki batean Libe izeneko neska bat. Egunero Libe ikastolara joaten zen.
Behin ikastolan esan zien hurrengo egunean kanpin batera joango
zirela. Libek etxera itzultzean bere gurasoei esan zien eta oso pozik jarri
ziren. Hurrengo eguna iritsi zenean, Libek maleta prestatu zuen eta ikastolara
joan zen. Denak iritsi zirenean autobusa hartu zuten. Gero, Kanpinera iritsi
zirenean irakasleak esan zien:
-
Zuek nahi
dituzuen bikoteak egin kanpin dendan lo egiteko.
Libek bere lagunik onena aukeratu zuen, Naroa. Biak kanpin denda
prestatzen hasi ziren. Bukatu zutenean, bazkaltzera joan ziren. Bazkaldu eta
gero, kanpineko pistinara joan ziren. Pistinan tobogán asko zeuden, eta oso
ondo pasa zuten. Gaua egin zenean, denak kanpin dendetara sartu ziren. Gatean,
lotan zeudela Libek oihuak entzun zituen eta kanpin dendatik atera egin zen.
Oihuak etxe batetik zetozten. Asko pentsatu ondoren,Libe etxe horretara
hurbildu zen, eta kontu handiz sartu egin zen. Gero, ezin zen atera. Naroak,
esnatu zenean, Libe ez zegoela ikusi zuen. Orduan Naroak irakasleari esan zion
eta denak Liberen bila hasi ziren. Alferrik, ez zuten aurkitzen.
Libe negarrez ari zen eta pentsatzen zuen betirako han gelditu
beharko zuela. Hurrengo eguna iritsi zen eta Libe oraindik ez zen agertzen.
Bapatean Naroak etxe hori ikusi zuen eta denak etxe hartara sartu
ziren. Libe han ikusi zuten mugitu ezinik, sare ikustezin batean lotuta. Asko
kostatu zitzaien laguna askatzea, baino Portu zuten.
Libe oso pozik jarri zen.
Handik aurrera Libe ez zen gehiago etxe arraroetara sartu.
